Deze zomer zit er geen weekendje Zoutelande of weekje Franse Alpen in. De bestemming staat vast: ik ga reizen naar het land van de rijzende zon. Eind juni kreeg ik namelijk het fantastische nieuws dat ik me gekwalificeerd heb voor de Paralympics!
Op 18 augustus vertrek ik naar Tokio. Ik overnacht in het olympisch dorp. Na een paar dagen acclimatiseren kan ik op 22 augustus voor het eerst trainen, een dag later de opening van de Spelen bijwonen en op 27 augustus zijn de eerste wedstrijden!
Buitenlandse toeschouwers zijn helaas niet welkom op de tribunes. Dat is niet om schermutselingen tussen rivaliserende tennisfans te voorkomen, maar heeft alles te maken met een hopelijk snel afzwaaiend virus dat bijna net zo oostelijk ligt als Tokio. Gelukkig hoef ik niet alleen te gaan, want het team van de KNLTB en mijn fantastische coach Hans-Jurgen Striek mogen mee. Vanwege strenge maatregelen mag Hans-Jurgen niet in het olympisch dorp verblijven, maar gelukkig zijn er uitstekende Tokio-hotels. En voor de thuisblijvers – dat zijn er nogal wat – zijn er uitstekende streams.
Als ik toch zo’n eind moet reizen, kan ik ook maar beter zorgen dat ik wat om handen heb. Daarom doe ik ook niet alleen mee aan de single quad-categorie, maar ga ik ook dubbelen. Samen met mijn maatje Sam Schröder hoop ik wat extra eremetaal te verdienen. Hoe we die door de luchthavenbeveiliging krijgen, zien we later wel.
Blijf je me steunen?
Dit succes had ik nooit zonder jullie kunnen bereiken! Ik wil iedereen die mij, op welke manier dan ook, gesteund heeft, héél hartelijk bedanken. Ik zal dit nooit vergeten. Maar ik hoop ook dat je me wilt blijven steunen, want Tokio is niet het eindpunt. Het is een checkpoint op weg naar méér succes. Uiteindelijk wil ik de nieuwe nummer één van de wereld worden en mee mogen doen aan alle grandslams. Ooit wil ik Helmonds grootste sporter worden sinds Willy van der Kuijlen en Berry van Aerle. Dat is mijn bestemming. Reis je met me mee?
